insan çokça hayat ve bir de ölümdür.

az kalmış öyle diyorlar.

Ruhuma dokun.Bana sözsüz dualar üfle.
Herşey vaktini bekliyor.Sen yeşil yolların bitmesini.
Biraz el çevir çimenlerden,çiçeklerden.Telefonlar et bana ve yanıma gel.
Herkes kurtuluşu bekliyor.Diyorlar ki çok ağır.
Gel,gel ve “azkaldı” de.
“Bulutları özlüyorum her gelişinde.Haydi bırak gideyim”
Kızamıyorsun,gülümsüyorsun.Güneşin yağmura uzanan sıcaklığı misali.
Sen de biliyorsun güneş gibi;yağmurların dahî sebebi senin tenin.
Masallar hep mutlu biter ya.Ben ellerimi düşürüyorum ellerinden,sen gözlerimi kapatıyorsun usulca.
Son;her zaman en güzeldir.